Moderne hooikist

Gisteren kreeg ik mijn hooimadammen, inclusief hooikus (verkleiner) thuis.

Een hooimadam is een moderne hooikist. Je warmt je pan met inhoud op en in plaats van het uren op het fornuis te laten sudderen, zet je de pan in de hooimadam. De hooimadam houdt de warmte vast en je gerecht wordt langzaam gaar. Het duurt langer, maar het langzame gaarproces komt de smaak van het gerecht ten goede. Ideaal voor het trekken van bouillon en stoofvlees, maar ook voor het koken van rijst. Past dus helemaal in de slowcooktrend. Bovendien bespaart het ook nog eens energie. Slowcooken zonder je pan uren in een lauwe oven of op een sudderplaatje te zetten.

Altijd leuk om een pakketje te ontvangen en altijd spannend wat er in zit. Op internet kun je niet voelen en je ziet alleen dat wat de verkoper wilt dat je ziet. Dat het kleintje ook echt klein is, had ik al gezien. Waarschijnlijk gebruik ik het thuis alleen om rijst in te koken in een steelpannetje, maar voor de camping is het een ideale maat. Mijn pannen daar zijn veel kleiner.De grote hooimadam daarintegen is megagroot. Prima voor mijn braadpan, maar voor de soeppan heb ik de verkleiner nodig.

Onnodig om te zeggen dat ik meteen aan de slag ben gegaan.

Morgen wil ik provencaalse uienpizza maken. Het is handig als je dan de uien al kant-en-klaar uit de koelkast kunt halen. Ik bakte de uien dus alvast aan en zette ze in de grootste hooimadam.

De onderkant van de pan was niet helemaal schoon meer, dus tussen de hooimadam en de pan legde ik een theedoek.

De hooimadam dichtvouwen en vervolgens dichtbinden gaat heel gemakkelijk.

Terwijl ik boodschappen deed, werd de ui gaar. Het resultaat viel me wat tegen. De ui was op zich wel goed, maar niet lekker gecarameliseerd. Later realiseerde ik me dat de zoete uien vorige keer op waren in de supermarkt en dat ik daarom gewone ui had gebruikt die waarschijnlijk niet zo goed carameliseert. Tja, daar kan die madam ook niks aan doen.

Daarna was het de beurt aan een liter kokend water met stukjes paprika, wortel en ui. Na drie kwartier in de hooimadam was het echt helemaal gaar en kon ik verder met pompoensoep (pompoen nog op voorraad in de diepvries) te maken. Normaal laat ik de groenten een half uur op een zacht vuurtje koken, nu heb ik ze slechts vijf minuten verwarmt.

Wat mij betreft zijn de eerste twee experimenten geslaagd. Ik ga vast veel plezier van deze madammen hebben.

Meer info over de hooimadam kun je hier vinden.

Handige hulpjes; weggooispuitzak

Stoffen spuitzakken werken handig en spuiten mooi, maar als je ze moet schoonmaken dan word ik niet blij. Meestal laat ik het spuiten dan maar zitten en schep het 'mooi' op.

Bij de Action hebben ze nu voor minder dan een euro weggooispuitzakken. In de verpakking zitten 20 plastic zakken en drie spuitmondjes. Ben je klaar met spuiten, dan kan de zak gewoon weg.  Ideaal!

Minder handig is dat ik de engeltalige zijde van de verpakking heb gefotografeerd, maar ik denk dat je het zo ook wel kan vinden in de winkel.

Handig hulpje: fantast(isch)

In de serie 'Handige hulpjes' presenteer ik u de Fantast van de Ikea.  Het is een digitale bakthermometer/timer en kost slechts € 5,99.

We gebruiken hem vooral in combinatie met de barbecue, maar nu heb ik er ook één gekocht voor gebruik in de oven. Soms staat de barbecue in de caravan en dan grijp ik mis, nu dus niet meer.

Je steekt de 'pin' in de kern van het vlees, stelt de gewenste temperatuur in en wacht tot de Fantast piept. Op deze manier weet je zeker dat je vlees ook van binnen gaar is en nog lekker mals. Het display laat links zien wat de kerntemperatuur is en rechts wat je als gewenste eindtemperatuur hebt ingegeven.

Hier kun je een overzicht vinden van kerntemperaturen van vlees.

De deksel hoeft niet iedere keer van de bbq om te kijken of het vlees gaar is,

alleen om het vlees eventueel te draaien.

Resultaat: een sappig stukje vlees.

Nieuwe muffinvorm

Hier in huis worden veel muffins gebakken. Het beslag kost maar enkele minuten en de ingrediënten heb ik eigenlijk altijd wel op voorraad. Als er onverwacht bezoek komt en ik heb geen koekjes in huis staat er binnen een half uur een aantal dampende muffins klaar op het aanrecht. Mijn muffinpan is dan ook een veel gebruikt voorwerp. Het is echter wel een standaard pan waarin je doodgewone muffins bakt. Bij de bakker staan van die mooie hoge muffins met een hoedje, de vorm lijkt op een paddestoel. Je hebt ze vast wel eens gezien. Daar heb ik regelmatig met bewondering naar staan kijken. Nu was ik laatst bij de IKEA en daar verkopen ze muffinpannen die veel hoger zijn dan gebruikelijk. Mooi dat er daar één van mee naar huis ging, ondanks protesten van mr Busy (de kast staat al vol, we hebben al zoveel zooi, bla bla bla). Ook de speciale papieren vormpjes die er bij horen heb ik aangeschaft.

De muffins die je in deze vorm bakt zijn mooi hoog, maar wel kleiner van doorsnede dan de gewone muffins. 20 minuten in de oven is lang genoeg, anders drogen ze uit. De speciale vorm van de muffins maakt dat ze ideaal zijn om cadeau te geven. Nét even wat anders dan anders.

Tussen mr Busy en mij is het overigens weer helemaal goed gekomen. Hij heeft ruim zijn deel gehad van de eerste lading van deze muffins!

Handige hulpjes

Rara, wat is dit?

 
We houden hier in huis nogal van knoflook, maar niet van de stinkende handen die je er van krijgt. Vandaar dat ik al veel knoflookitems heb gekocht, geprobeerd en in de lade heb gekieperd. Maar onlangs heb ik iets geweldigs gevonden: deze knoflooksnijder!

Knoflook schoonmaken en in de knoflooksnijder gooien.

De twee delen in elkaar plaatsen en draaien maar. Resultaat:
fijngesneden knoflook, zonder vieze handen!

In kookwinkels ligt deze in blitse kleurtjes te koop voor € 14,95, maar ik haal ze gewoon bij de Action voor € 0,99. Zé ja, want ik heb er altijd wel één op voorraad om mee te geven aan iemand die ik wil overtuigen van het gemak van de knoflooksnijder. Als ik namelijk enthousiast ergens over ben, dan heb ik het liefst dat iedereen net zo enthousiast wordt. Ach, iedereen heeft toch zijn foutjes!?!