Poffert met de hooimadam

De madammen en ik beginnen dikke vriendinnen te worden!

Vandaag heb ik poffert gemaakt in de hooimadam. Zonder rozijnen omdat mr Busy daar niet van houdt. Het recept kun je hier vinden.

Eerst maak je het beslag, dat giet je in een vorm. Bij gebrek aan een poffertvorm gebruikte ik een (achteraf te kleine) glazen ovenschaal. In warm water laat je dat au-bain-marie een uur rijzen.

Daarna breng je het water aan de kook en dan gaat het hele spul twee uur in de hooimadam.

De poffert was nog niet gaar. Ik denk dat het water te snel is afgekoeld. In de gebruiksaanwijzing staat dat de pan voor 2/3de gevuld moet zijn en dat was niet het geval, omdat de ovenschaal erg laag was. Op zich geen probleem, je kunt de poffert weer aan de kook brengen en een half uur terugzetten in de madam, maar mijn maag was aan het knorren. Huppakee een kwartier op het fornuis laten pruttelen en het was ook goed.

De poffert heeft een sponsachtige structuur. Heel bijzonder en ook lekker. Erg leuk om een keer te maken én te proeven.

De madammen zijn me verder nog van dienst geweest met yoghurt maken, rijst koken (lekker korrelig en mooi droog) en groenten gaar maken voor courgettesoep.

Moderne hooikist

Gisteren kreeg ik mijn hooimadammen, inclusief hooikus (verkleiner) thuis.

Een hooimadam is een moderne hooikist. Je warmt je pan met inhoud op en in plaats van het uren op het fornuis te laten sudderen, zet je de pan in de hooimadam. De hooimadam houdt de warmte vast en je gerecht wordt langzaam gaar. Het duurt langer, maar het langzame gaarproces komt de smaak van het gerecht ten goede. Ideaal voor het trekken van bouillon en stoofvlees, maar ook voor het koken van rijst. Past dus helemaal in de slowcooktrend. Bovendien bespaart het ook nog eens energie. Slowcooken zonder je pan uren in een lauwe oven of op een sudderplaatje te zetten.

Altijd leuk om een pakketje te ontvangen en altijd spannend wat er in zit. Op internet kun je niet voelen en je ziet alleen dat wat de verkoper wilt dat je ziet. Dat het kleintje ook echt klein is, had ik al gezien. Waarschijnlijk gebruik ik het thuis alleen om rijst in te koken in een steelpannetje, maar voor de camping is het een ideale maat. Mijn pannen daar zijn veel kleiner.De grote hooimadam daarintegen is megagroot. Prima voor mijn braadpan, maar voor de soeppan heb ik de verkleiner nodig.

Onnodig om te zeggen dat ik meteen aan de slag ben gegaan.

Morgen wil ik provencaalse uienpizza maken. Het is handig als je dan de uien al kant-en-klaar uit de koelkast kunt halen. Ik bakte de uien dus alvast aan en zette ze in de grootste hooimadam.

De onderkant van de pan was niet helemaal schoon meer, dus tussen de hooimadam en de pan legde ik een theedoek.

De hooimadam dichtvouwen en vervolgens dichtbinden gaat heel gemakkelijk.

Terwijl ik boodschappen deed, werd de ui gaar. Het resultaat viel me wat tegen. De ui was op zich wel goed, maar niet lekker gecarameliseerd. Later realiseerde ik me dat de zoete uien vorige keer op waren in de supermarkt en dat ik daarom gewone ui had gebruikt die waarschijnlijk niet zo goed carameliseert. Tja, daar kan die madam ook niks aan doen.

Daarna was het de beurt aan een liter kokend water met stukjes paprika, wortel en ui. Na drie kwartier in de hooimadam was het echt helemaal gaar en kon ik verder met pompoensoep (pompoen nog op voorraad in de diepvries) te maken. Normaal laat ik de groenten een half uur op een zacht vuurtje koken, nu heb ik ze slechts vijf minuten verwarmt.

Wat mij betreft zijn de eerste twee experimenten geslaagd. Ik ga vast veel plezier van deze madammen hebben.

Meer info over de hooimadam kun je hier vinden.