Sneeuw

Vrijdagmiddag waren Beau en Belle een middagdutje aan het doen terwijl het begon te sneeuwen. Toen Belle wakker werd, keek ze zoals altijd om zich heen, daarna naar buiten en verstarde helemaal. Ik zweer het; als ze een mens was geweest, was haar mond opengevallen. Totaal verrast keek ze naar de witte wereld buiten.

Met zijn tweeën begonnen ze te mauwend te ijsberen voor de schuifpui. Ze wilden, moesten en zouden naar buiten om te kijken wat er nou toch aan de hand was. Tenslotte kon ik dat gedribbel en geklaag niet meer aanhoren en ging de buitendeur open. Beau stoof meteen naar buiten, zijn pootjes hoog optillend. Daarna laag bij de grond een beetje rond sluipen, snuffelen en kijken wat er nou toch voor spul op de grond lag.

Als een echte vent moest hij ook even zijn terrein afbakenen. Zijn tuin rook niet meer zoals het hoorde. Midden op de stoep heeft hij een plas gedaan.

Maar daarna keurig begraven. Dát dan weer wel!

Belle stapte naar buiten, voelde aan haar ene pootje de kou en verdween weer naar binnen. Net als het vrouwtje die de foto's binnen achter glas heeft genomen, zoals je heel goed kunt zien aan de kwaliteit van de foto's. Overigens heeft ze later haar schade wel ingehaald toen ze een beetje gewend was aan het idee dat haar pootjes nat en koud zouden worden. Met zijn tweeën hebben ze door de tuin geragd en de sneeuw laten opstuiven.

Voor de goede orde: de gele sneeuw is opgeruimd!!!